Καθώς πέφτει η νύχτα, ο κυνηγός βαμπίρ προχωρά με αυτοπεποίθηση κατά μήκος του χιονισμένου μονοπατιού του δάσους. Η ενδυμασία του είναι αυστηρή και μονοχρωματική, ένας συνδυασμός μαύρου και λευκού που ξεχωρίζει απέναντι από τη μαλακή λάμψη του φεγγαριού από πάνω. Η κάπα του φουσκώνει ελαφρώς πίσω του, υποδηλώνοντας κίνηση, σαν να έχει συλληφθεί στη μέση ενός βήματος. Το μονοπάτι κάτω από τα πόδια του τρίζει κάτω από το βάρος του φρέσκου χιονιού, ακούνητο εκτός από τα μοναχικά του αποτυπώματα. Το δάσος γύρω του είναι ήσυχο και ακίνητο, εκτός από τα κλαδιά που τρίζουν απαλά στον άνεμο. Είναι μια στιγμή παγωμένη στο χρόνο, μια μοναχική φιγούρα που στέκεται απέναντι από την ομορφιά και τον κίνδυνο της φύσης.
